ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ DEBATE

Ως είθισται μετά από κάθε debate κυκλοφορούν δεκάδες άρθρα στισς εφημερίδες, αλλά και στον ηλεκτρονικό Τύπο για το ποιος ήταν αυτός που κέρδισε τις εντυπώσεις. Σχετική δημοσκόπηση έκανε η ηλεκτρονική σελίδα του ΒΗΜΑΤΟΣ που ανέδειξε για ακόμα μία φορά νικητή τον Καραμανλή. Δεν περίμενα τίποτα διαφορετικό από το ΒΗΜΑ, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Αν ρωτούσες εμένα (και να μην με ρωτήσεις θα το πω καθότι δικό μου είναι το blog) θα σου έλεγα ότι όπως και σε όλα τα debate μέχρι σήμερα, από πριν την έναρξη μέχρι και μετά την λήξη, τις εντυπώσεις τις κερδίζει ο Καρατζαφέρης που λόγω επαγγέλματος και εμπειρίας είναι «μανούλα» σε τέτοια events.

Ας ρίξουμε όμως μια αναλυτική ματιά στο τι ακριβώς έγινε στο debate που κατά τη γνώμη μου διεξάγεται με έναν απωθητικό τρόπο για τους τηλεθεατές και δεν θυμίζει σε τίποτα τα αντίστοιχα στην Αμερική και Μ. Βρεταννία που έχω παρακολουθήσει.

Ας αρχίσω με τον Αλαβάνο. Αρχικά νομίζω ότι ήταν λάθος που δεν πήγε ο Τσίπρας και έχω την εντύπωση ότι αυτό κακοφάνηκε σε αρκετούς που είχαν ενθουσιαστεί με την εκλογή του πριν από 16 μήνες περίπου. Ο Αλαβάνος παρουσιάστηκε πολύ διαφορετικός από ότι τον έχουμε συνηθίσει. Νομίζω ότι έλειπε η σπιρτάδα στις απαντήσεις του. Ειδικά στην απάντηση που έδωσε για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ στις ταραχές του Δεκεμβρίου δεν νομίζω να έπεισε κανέναν.

Ο Καραμανλής όπως πάντα ήταν καλά προετοιμασμένος. Ακολούθησε τη δοκιμασμένησυνταγή και μας μίλησε για την πτώση του χρηματιστηρίου το 2001, τα σκασμένα λάστιχα των τρακτέρ, το ξύλο που έφαγαν οι συνατξιούχοι από τα ΜΑΤ κτλ. Γνωστή η συνταγή του «για όλα φταίει το κακό ΠΑΣΟΚ» και από τη στιγμή που κάποιοι πείθονται καλά κάνει και την χρησιμοποιεί. Το πιο αστείο καμμάτι ήταν εκεί που μίλησε για επιτυχίες στην εξωτερική πολιτική. Την τακτική του να απευθυνθεί καθαρά στο κομματικό ακροατήριο την κρίνω πετυχημένη καθότι εκεί είναι που πάσχει η ΝΔ. Εξάλλου δεν νομίζω πως υπάρχει περίπτωση κάποιος αναποφάσιστος να εντυπωσιαστεί από τα έργα της σημερινής κυβέρνησης και να τους ψηφίσει.

Για την Αλέκα Παπαρήγα, το debate ήταν εφιαλτικό. Δεν ξέρω γιατί, αλλά στριμώχτηκε άσχημα με τις ερωτήσεις και πιστεύω ότι σε κάποιες περιπτώσεις, οι απαντήσεις της ήταν τουλάχιστον αστείες. Ειδικά η τοποθέτηση της για τους εργαζόμενους του ΚΚΕ ήταν απαράδεκτη. Επίσης και η απάντηση ότι δεν θα δεχόταν ούτε εισαγγελικό έλεγχο για τα οικονομικά του κόμματός της δεν αρμόζει σε αρχηγό κόμματος δημοκρατικής χώρας.

Η τηλεοπτική εμφάνιση του Καρατζαφέρης για έναν άγνωστο λόγο (που πρέπει να ψάξω) γι ακόμα μία φορά μου άρεσε. «Να έχετε υπόψη σας ότι, όταν βλέπετε ένα κομματικό τηλεοπτικό σποτ, αυτό αντιστοιχεί στην μηνιαία σύνταξη ενός μη προνομιούχου Έλληνα». Κάποιοι θα το χαρακτηρίσουν λαικισμό, αλλά είναι μία απλή καταγραφή της πραγματικότητας. Ναι, τα κόμματα παίρνουν εξωφρενικά ποσά σε επιδοτήσεις. Νομίζω πως θα έπρεπε να ξοδεύουν πολύ λιγότερα και ειδικά σε περιόδους που πολλοί συμπολίτες μας χάνουν τις δουλειές τους.


Ο Παπανδρέου στην πρώτη ερώτηση πήγε να με τρομάξει. Νόμιζα ότι θα αρνηθεί ότι είπε το 1999 ότι κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού ή ότι θα το διαφοροποιήσει. Ευτυχώς ούτε αυτή τη φορά με διέψευσε δηλώνοντας ευθαρσώς αυτό που θεωρείται αυτονόητο από κάθε έναν που θέλει να λέγεται «πολίτης του κόσμου». Από εκεί και πέρα, ο Γιώργος κινήθηκε σε πράσινο κλίμα και δεν εννοώ ΠΑΣΟΚικό. Ζορίστηκε λίγο στην απάντηση που έδωσε για τις σπουδές της κόρης του μόνο σε ιδιωτικά ιδρύματα, αν και πιστεύω ότι γενικά τα πήγε καλά. Καλά δεν είμαι και ο πιο αμερόληπτος κριτής όταν μιλάμε για τον ΓΑΠ…


Κατά τα άλλα, ήταν ολοφάνερο ότι κανείς τους δεν είχε στο μυαλό του τις Ευρωεκλογές, αλλά τις εθνικές εκλογές. Αν θα έπρεπε θα κρατούσα δύο πράγματα. Το ένα θα ήταν το «ούτε μία χαμένη ψήφος» του ΓΑΠ, φράση με την οποία ολοκλήρωσε τον δίλεπτο μονόλογό του στο τέλος του debate. Το δεύτερο θα ήταν το «εμένα δεν με κρατάει κανείς» που είπε ο Γιώργος στην ερώτηση για τα σκάνδαλα. Ελπίζω να το αποδείξει όταν με το καλό αναλάβει και την διακυβέρνηση της χώρας.